مدتهاست که نسبت به خدا احساس بدی پیدا کرده ام واصلا هم دوستش ندارم نمیدونم چرا هرچی رنج وعذاب هست رو برای من میخواهد؟ دیگه اصلا حوصله دعا کردن ونرسیدن رو ندارم دلم از دست خدایی که نمیبینم ومی گویند هست گرفته خیلی خیلی هم گرفته مخصوصا با این اوضاع واحوال بد اقتصادی که تواین جامعه هست دیگه کسی رو نمیبینم که خدا رویاد کنه اگه هم هست اونهایی هستن که جانماز آب میکشند دیگه حوصله این حرفهای مضحک ندارم!

پاسخ: معلوم است که خیلی دلتان گرفته است، از این که با ما سر صحبت را باز کردید، خدا را شاکرم.
دوست عزیز آیا در خلوت خود و در تاریکی شب، آن هنگام که همه خوابیده اند برخواسته ای و با او که هرگز نمی خوابد دردودل کرده ای؟ اگر عجله داری الان هم مانعی ندارد، با او خلوت کن و هر چه می خواهی بگو، از مشکلاتت، از خواسته ها و آرزوهایت، از هر آنچه آزارت می دهد، همه را به او بگو تا دست نوازشش را روی سرت احساس کنی و ببینی که او چقدر بنده نواز است.
آنقدر مهربان بوده که حتی به قیمت بدبینی شما به خودش، راضی نشده چیزی که به صلاح شما نیست را به شما بدهد. نمونه آن را می توانی در گذشته ی خودت بیابی، آنجا که خواسته ات را دیرتر از زمانی که توقع داشته ای داده ولی وقتی خوب فکر می کنی می بینی چقدر به صلاحت بوده است.
عجله هم نکن، اگر بعد از برآورده شدن حاجتت دوباره به گذشته نگاه کنی می بینی که چه حکمت هایی در تاخیر اجابت دعای شما بوده است.
سوالی از شما دارم: اگر ما بندگان ضعیف در خانه خدای کریم نرویم، کجا برویم؟ اگر از همه کاره عالم نخواهیم، از که بخواهیم؟ اگر او که ما را آفریده دستمان را نگیرد ، که بگیرد؟
باید قدری نگاه خود را به خدا تغییر دهیم: مگر ما طلبی داشته ایم که نداده؟ مگر قدر آنچه که داده را می دانیم؟

شما که دارید این متن را می خوانید حتما چشمی بینا دارید، آیا از بابت نعمت چشم خدا را شکر کرده ایم؟ چشمان ما پلکی دارد که ناخودآگاه به سر جای خود باز می گردد، اگر برنگردد و چشم سالم پس پلک بماند چه کنیم؟ آیا شکر این نعمت را بجا آورده ایم؟
چقدر از نعمت های خدا را می توانی بشماری؟ آیا حق همه را بجا آورده ایم که نعمت جدید می خواهیم؟
البته خدا مهربان تر از آن است که برای این حرف ها نعمت جدید ندهد اما ما چه کرده ایم؟ از کجا که دعای شما به استجابت رسیده است ولی زمان وقوع آن نرسیده است؟ از کجا معلوم که ما با انجام گناهی، استجابت دعا را به تاخیر نیانداخته باشیم .
اما راهی را پیشنهاد می‌کنم که به آن وسیله بیشتر قدر نعمتهایی که دارید را بدانید: به افرادی که با داشتن بیماری‌های مختلف گرفتار بیمارستان‌ها هستند بنگرید.، به کسانی که از نظر وضع مادی زندگی در فشار و ناراحتی هستند بنگرید، خلاصه به کسانی که به نحوی از نظر مادی گرفتار محسوب می‌شوند یا مصیبتی به آنها رسیده است نگاه کنید و شکر هر آنچه دارید و همه از خداست را بجا آورید. آیا غیر او این نعمت ها را به ما داده است؟ آیا نمی تواند آنها را از ما سلب کند؟
اما در مورد یاد خدا؛ غفلت غافلین دلیل غفلت ما نمی شود. همان آن افراد غافل آنجایی که مشکلشان به دست مردم حل نشود ، سر به آسمان بر می‌دارند و خدا خدا می‌کنند. اتفاقا ارزش یاد خدا ، در جایی است که انسان در میان غافلین است . ضمن آنکه ما از دل افراد بی خبریم ، شاید همانها که ما غافل می‌خوانیم ، غرق یاد خدا باشند. استفاده از نعمت‌های خدا در مسیر بندگی و رضای خدا ، همان یاد خداست.
کمی بیشتر به خود و وظایف خود بیاندیشیم؛ خدا خود می‌داند که چگونه بنده نوازی کند.